تاثیر آموزش احیای قلبی- ریوی بر عملکرد پرسنل پرستاری بخش های منتخب بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در 1389

زمینه و هدف: با توجه به نقش حیاتی پرستاران در احیای قلبی-عروقی بیماران دچار ایست قلبی تنفسی، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش احیای قلبی- ریوی بر عملکرد پرسنل پرستاری بخشهای منتخب بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انجام گردید. روش بررسی: این پژوهش مطالعه‌ای نیمه‌تجربی است که در آن کلیه پرستاران شاغل در بخشهای ICU،CCU ، اورژانس، فوریت‌ها، لیبر و ریکاوری بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش سرشماری انتخاب و قبل و پس از برگزاری کارگاه‌های آموزشی، عملکرد آنان توسط چک لیست استاندارد شده ارزیابی و مقایسه گردید داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سابقه اشتغال در اورژانس 2/2 سال و در سایر بخش‌ها 5/4 سال بود. در بخش سئوالات پژوهش نیز عملکرد واحدهای مورد پژوهش در ارزیابی سطح هوشیاری 6/11±8/81 درصد و در تماس با تیم احیاء4/11±53/81 درصد بود که پس از آموزش عملی به 100 درصد ارتقاء یافت و در مواردی چون استفاده از ماسک اکسیژن از 8/7± 9/42 درصد به3/8 ±25/56 درصد رسید و درخصوص کلیه سوالات در کلیه مراکز درمانی مورد بررسی، بین نمرات اخذ شده قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی‌داری آماری وجود داشت (05/0P